Blog

To nie żart. Naukowcy z Uniwersytetu Bristolskiego oraz Uniwersytetu Australii Zachodniej udowodnili, że delfiny dla zdobycia partnerek łączą się w grupy, aby wspólnie „śpiewać i tańczyć”, wykonywać synchroniczne skoki i zakręty pod wodą i w powietrzu aby zwiększyć wspólnymi występami powodzenie u samic.

Wnioski te są wynikiem obserwacji grupy tych ssaków występujących w Zatoce Rekina w zachodniej Australii, gdzie udało się zaobserwować aż 172 przypadki jednoczesnego poruszania się i wydawania dźwięków przez delfiny.

Wyniki badań opublikowano w kwietniu 2020 roku w “Proceedings of the Royal Society B” – czasopiśmie publikującym „sztandarowe” osiągnięcia nauk biologicznych, wydawanym od wiosny 1832 roku przez The Royal Society z Londynu – najstarsze, nieprzerwanie istniejące towarzystwo naukowe świata. Sprawa jest więc poważna.

„Działania synchroniczne są cechami charakterystycznymi wielu społeczności zwierzęcych, od pulsujących błysków świetlików po marsze wojskowe u ludzi” – czytamy we wstępie raportu. O ile jednak u ludzi pełnią one funkcję kooperacyjną, promującą wspólny wysiłek i zwiększającą szanse na sukces wspólnie podejmowanej pracy, to delfiny butlonose tworzą długotrwałe, wielopoziomowe sojusze oparte na współpracy, w ramach których angażują się w skoordynowane wysiłki, aby „zdobyć” pojedyncze samice w okresie rui. Wcześniejsze badania ujawniły synchronizację motoryczną w budowaniu sojuszu delfinów.

Cytowana praca dowodzi, że „delfiny angażują się również w koordynację akustyczną, dzięki której samce będą aktywnie dopasowywać tempo i, w niektórych przypadkach, synchronizować wydawanie dźwięków groźby podczas zmuszania samic. To odkrycie pokazuje, że samce delfinów są zdolne do koordynacji akustycznej w kontekście współpracy, a ponadto sugeruje, że zarówno koordynacja ruchowa, jak i akustyczna są cechami zachowań koalicyjnych, które nie ograniczają się do ludzi”.
Jak podaje czasopismo podstawową jednostką organizacji delfinów jest „sojusz drugiego rzędu”, zwykle składający się z 4–14 osobników męskich. W ramach tych sojuszy drugiego rzędu, pary lub tria sprzymierzonych samców, znane jako „sojusze pierwszego rzędu”, współpracują ze sobą, aby gromadzić pojedyncze samice rui podczas wydarzeń określanych jako „związki”. Wiele sojuszy pierwszego rzędu z tego samego sojuszu drugiego rzędu może uczestniczyć w próbach „kradzieży” samic z konkurencyjnych sojuszy lub bronić się przed takimi próbami.
Te silne związki sojusznicze mogą trwać przez dziesięciolecia i mają kluczowe znaczenie dla sukcesu reprodukcyjnego każdego samca.
Szczegółowe informacje na ten temat zainteresowani mogą znaleźć na stronie The ROyal Society https://royalsocietypublishing.org/doi/10.1098/rspb.2019.2944
(raj)
Źródła: dobrewiadomosci.net, royalsocietypublishing.org